چند تا نکته‌اس که این چند روزه چندین هزار بار گفتم اینجا هم می‌گم که توی تاریخ بمونه.
۱- بوی بهبود ز اوضای جهان می‌شنوم! نه این توهمه و واقعا نباید از روحانی انتظار معجزه داشته باشیم. حداکثر چیزی بدتر نشه خودش پیشرفته، یه چند صباحی هم ثبات داشته باشیم.
۲- روحانی یه شخصیت فراجناحیه (حداقل از چشم من) نه اصلاح‌طلبه نه اصول‌گرا. اون عزیزانی که الان گندی که اصول‌گراها به کشور زدن جلوی چشمشونه و بولدش می‌کنن بهشون یادآوری می‌کنم که سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات نوین، اوین و بند ۲۰۹اش، تک‌صدایی، حذف و خونه‌نشین کردن و .... رو خود عزیزان اصلاح‌طلب راه انداختن توی این کشور پس بدون دونستن تاریخ سنگ کسی رو به سینه نزنین کشور از چپ و راست به یک اندازه کشیده.
۳- همونایی که الان می‌گن آقای هاشمی اصلاح‌طلبه یه کم یادآوری می‌کنم که اولین گروهی که برای ایشون پرونده ساخت و شایعه پراکنی کرد و تهمت زد عزیزان اصلاح‌طلب بودن، لابد انتخابات مجلس ششم و محاکمه‌های بعد از اون رو هم فراموش کردن دیگه...
۴- خروجی رفتار آقای خاتمی = آقای احمدی‌نژاد. امیدوارم آقای روحانی درایت داشته باشه و به جای کینه‌ورزی و تصفیه حساب به ساختن فکر کنه. طوری که ۴ یا ۸ سال دیگه کسی نیاد با این هدف که نیروهای دولت روحانی رو محو کنه.
۵- اونایی که می‌گن اوه اوه الان اینترنت و سایتای مستهجن از فیلتر در میان یا اوه اوه حجاب توی مملکت از بین رفت و خلاصه وا اسلاما و وا دینا یادآوری می‌کنم که گذشت اون زمونی که رئیس جمهور می‌تونست توی این موارد اثر گذار باشه. البته آقای احمدی‌نژاد هم که قبلا فرموده بودن «مشکل جوونای ما واقعا همین یه تیکه موعه؟» اون موقع فریاد وا اسلامای عزیزان رو نشنیدیم!!! بد نیست یه تصویری از وضعیت فعلی خیابونا داشته باشیم برای ثبت در تاریخ که بعدا ببنیم چی رو به روحانی تحویل می‌دیم و بعدش چی می‌خوایم ازش. اصلا رئیس جمهور چقدر توی این قسمت فرهنگ موثره؟
۶- به نظر من روحانی هیچ بدهی‌ای به میرحسن و کروبی نداره که بخواد الان از خودش خرج کنه و برای آزادی‌شون تلاش کنه. من نمی‌گم خوب نیست که اونا آزاد باشن می‌گن باید دید هر کاری چقدر سود و چقدر ضرر داره، به نفع کیه و چه کسایی ازش چه بهره‌ای می‌برن. به نظرم نباید به روحانی برای آزادی میرحسن و شیخ مهدی فشار آورد باید بذاریم خودش مدبرانه و عاقلانه تصمیم بگیره نباید عجله کرد و یا احساسی شد.
همین دیگه.
