شب تاسوعاست و من نشستم پشت سیستمم. بی‌دلیل.
نه مجلسی نه مراسمی. نه که نباشه، هست خوبش هم هست خدا رو شکر، الحمدلله. دلش نیست، توفیقش نیست.
سخته این دوری. دوری از چیزی که با تمام وجود می‌خوای باشی و نیستی. شاید تلاشی نمی‌کنم شاید اهل نیستم اما می‌خوام، می‌دونم فرق هست بین انتخاب و خواستن و عمل و رسیدن اما نمی‌دونم من کدوم مرحله‌ام و اشکال کجاست و چرا نمی‌تونم و . . .
هعی ...
ای آفتاب خوبان، می‌جوشد اندورنم.
الان حس گرفتم این یهو جلوم ظاهر شد ;)
شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد بنده طلعت آن باش که آنی دارد
شیوه حور و پری گر چه لطیف است ولی خوبی آن است و لطافت که فلانی دارد
چشمه چشم مرا ای گل خندان دریاب که به امید تو خوش آب روانی دارد
گوی خوبی که برد از تو که خورشید آن جا نی سواریست که در دست عنانی دارد
دل نشان شد سخنم تا تو قبولش کردی آری آری سخن عشق نشانی دارد
خم ابروی تو در صنعت تیراندازی برده از دست هر آن کس که کمانی دارد
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد
با خرابات نشینان ز کرامات ملاف هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد
مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای هر بهاری که به دنباله خزانی دارد
مدعی گو لغز و نکته به حافظ مفروش کلک ما نیز زبانی و بیانی دارد
| دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند | پنهان خورید باده که تعزیر می‌کنند | |
| ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند | عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند | |
| جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز | باطل در این خیال که اکسیر می‌کنند | |
| گویند رمز عشق مگویید و مشنوید | مشکل حکایتیست که تقریر می‌کنند | |
| ما از برون در شده مغرور صد فریب | تا خود درون پرده چه تدبیر می‌کنند | |
| تشویش وقت پیر مغان می‌دهند باز | این سالکان نگر که چه با پیر می‌کنند | |
| صد ملک دل به نیم نظر می‌توان خرید | خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند | |
| قومی به جد و جهد نهادند وصل دوست | قومی دگر حواله به تقدیر می‌کنند | |
| فی الجمله اعتماد مکن بر ثبات دهر | کاین کارخانه‌ایست که تغییر می‌کنند | |
| می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب | چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند |
